قطعا بیشتر مون فانی مومنت های دخترا رو دیدیم و کلی باهاشون خندیدیم ولی تا حالا از یه طرف بهش نگاه یا فکر کردیم؟
همیشه از سختی هایی که گروه های کمپانی های بزرگ کشیدن شنیدیم اما از بقیه کمتر دیدیم و شنیدیم یعنی اونا سختی نکیشدن؟چرا....پس بزارین امروز داستان دریم کچر رو داشته باشیم....
مینکس،گروهی که سال 2014 با پنج عضو دبیو کرد.اونا دیسبند شدن ولی بعد با دو عضو و اسم دریم کچر دبیو کردن.اونا سفری داشتن که اصلا آسون نبود.انتخاب راک بعنوان ژانر اصلی ریسک خیلی بزرگی بود مخصوصا برای یه گرل گروپ.دبیو از یه کمپانی کوچیک راحت نیست چون شناخته شده نیست و 100 درصد موفقیت باید قطره قطره توسط خود گروه جمع بشه.به ندرت بهشون فرصت ظاهر شدن تو وریتی شو ها رو دادن و همینطور موزیک اواردز که تا حالا نه تو ماما نه هیچکدوم از مراسم های آخر سال دعوت شدن.حداقل سالی دو بار کامبک دارن و سالی چند بار اسپشال کلیپ و کاور،پس حتی فرصت استراحت هم ندارن و مدام در حال تلاشن و همیشه میبینین که چقدر تو دنس ها هماهنگن انگار که همشون مین دنسرن. میبینیم و شاهدیم که برای هیچ کامبکی کم نزاشتن؛دنس های سخت و آهنگای واقعا متفاوت و هیجان انگیز؛ولی تنها جایی که ساپورت و پروموت میشن وی لایو و دریم کچر نوت هست(خیالتون راحت فنای ایرانی اکثرشون از همونا هم حمایت نمیکنن)که دریم کچر نوت هم بوسیله خودشون و کمپانی ساخته میشه.مجبورن گهگداری آهنگای معروف سخت از خواننده های معروف دنیا علاوه بر خوندن دنس هم کاور کنن تا برای فنا لذت بخش باشه و مهم نیست خودشون چقدر خسته بشن.بر خلاف همه این بی توجهی ها هر بار بعد از هر استیج به مانیتور خیره میشن و دنس رو نگاه میکنن تا اگه ضعفی دارن برطرفش کنن و یه اجرای بی نقص به ما نشون بدن.نتیجه این همه تلاش اول شدن نیست؟اونا بعد از هر کامبک انتظار دارن که یبار اول بشن اما همیشه ناامید برمیگردن.میشه این یک دیگه براشون یه آرزو و همراه با حسرت نباشه؟چشم انتظار بودن برای اون روز فقط برای اونا نیست برای ما هم هست اما واقعا چند نفرمون فن واقعیم؟گاهیون بعد از هر بار که شکست میخورن ناراحت میشه اما خودش اینو گفت:هر وقت گریم میگیره همه دوربین ها رو من زوم میکنن و از این موضوع سواستفاده میکنن و میگن اونا دنبال قدرتن اما من ناراحت میشم چون هر دفعه سومنیا امیدوارن اینبار بتونیم اما نا امیدشون میکنیم.بالاخره می 2018 با چهارمین کامبکشون نامزد دریافت جایزه اول د شو شدن.ولی اول نشدن....مگه یو اند آی برای برنده شدن چی کم داشت؟دیگه چی رو باید ثابت میکردن؟قطعا برای همه زجر آوره که یه گروه تازه کار با اولین آهنگشون ببرن اما دریم کچر با مهربونی گروه برنده رو بغل کردن و بهشون تبریک گفتن و برای بار دوم هم این ماجرا تکرار شد و برای سومین بار با کامبک وات در اکتبر 2018 هم دوباره تکرار شد اما اینبار اندازه قبل ناراحت نشدن چون دیگه براشون عادی شده بود و فقط لبخند زدن.چهارمین بار در می 2019 دوباره این اتفاق با کامبک پیری تکرار شد.ولی اونا نا امید نشدن و هر کامبک بهتر از قبل اما انگار نتیجه نمیده...خب حالا اگه شما جاشون بودین الان ناراحت و نا امید نبودین؟اونا هم انسانن وهمین احساس رو دارن..ما هم ناراحت شدیم اما اونا بهمون گفتن ناراحت نباشیم در حالی که این برای اونا ناراحت کننده تره.تنها آرزوی کوچیکشون یبار برنده شدن در د شو هست در حالی که این برای اکثر آیدلا چیزی نیست.اونا هم داشتن کم میاوردن اما دوباره بلند شدن و ادامه دادن و بلافاصله پروموشن های اولین آلبوم ژاپنی‌شون رو انجام دادن هفت ماه بعد از انتشار پیری با کامبک دجاوو برگشتن،کامبکی که توی تاریخ کیپاپ هیچوقت تکرار نمیشه ببینیم اینار نامزد میشن و بالاخره میبرن؟...بله نامزد میشن برای پنجمین بار در سپتامبر 2019 این لحظه ای بود که اینسومنیا ها منتظرش بودن ایندفعه حتما میبرن چون این کامبک چیزی کم نداشت تبریک بالاخره اولین برد دریم کچر نزدیکه،و حالا نتیجه نهایی
اورگلو=3720
سی ال سی=2450
دریم کچر=1850
برنده اورگلو!خب دوباره تکرار شد ولی خب حالا فهمیدم مشکل دریم کچر چیه اونا توی کمپانی کوچیک دبیو کردن...ولی حالا بیاین یه نگاهی به امتیاز های واقعی بندازیم
اورگلو=3713
سی ال سی=2447
دریم کچر=1972
به سی ال سی سه امتیاز اضاف شده،به اورگلو هفت امتیاز اضاف شده و از دریم کچر 122 امتیاز کم شده.
مثل اینکه یه قانون نانوشته تو کیپاپ هست که میگه اگه تو کمپانی کوچیک دبیو کنی حق برنده شدن نداری و اگه در حقت ظلم شد حق اعتراض هم نداری.معرفی میکنم اینا اسنیک های کیپاپن که این بلا رو سر خیلی از آیدلا دادن که خیلی هاشون تا حالا رو نشدن.اما دریم کچر دوباره به ما لبخند میزنن و میخوان نا امید نشیم.اونا سال بعد برای اینکه خودشون رو به بقیه بشناسونن سخت جنگیدنو قلب هر اینسومنیایی با دیدن اینهمه تقلا اونا میشکنه.بخشی از صحبت های جیو و سوآ مربوط به کامبک وات "جیو:ما امسال ۴ تا آلبوم منتشر کردیم و همش یه پیشرفت کوچیک بود ما نتیجه چشم گیری نگرفتیم"و اینجاست که شیون گریه میکنه."سوآ:اینبار خیلی مهم بود اگرچه من ایندفعه بیشتر تلاش کردم اما پایانش خیلی سخت بود.برای دنس یا ام وی هر آهنگ ما تلاش می کردیم برای نشون دادن چیزی فراتر از خودمون و هر چی پیش میومد ما مجبور بودیم خودمون رو باهاش‌سازگار کنیم"
شاید متوجه نشده باشین اما انگشت های دامی حین اجرای مکرر این حرکت میله آسیب دیدن.
بیاین برای کامبک بعدی از هیچ کمکی برای دخترا دریغ نکنیم:'')
منبع:Dreamcatcher_7m@
